Na Borówkową, miejsce konspiracyjnych spotkań

Borówkowa to szczyt na którym stoi charakterystyczna 25 metrowa wieża widokowa o konstrukcji metalowej, oszalowana drewnem. To szczyt, na którym dochodziło do konspiracyjnych spotkań. To szczyt, który stał się celem naszej kolejnej wycieczki. Po dniu wczorajszym, teraz miało być spokojniej, bez większych podejść, ale również ciekawie – głównie z powodu spodziewanych widoków z wieży na szczycie.

W stronę szczytu

Trasę rozpoczęliśmy na parkingu na Przełęczy Lądeckiej, znajdującym się przy granicy polsko-czeskiej. Jest to dobry punkt wypadowy krótkiej wycieczki i co istotne, łatwo jest zaplanować „pętlę”. Dodatkowym argumentem przemawiającym za odwiedzeniem tego miejsca jest jedna z nielicznych na całej trasie panoram w kierunku Czarnej Góry w Masywie Śnieżnika.

Pierwszy odcinek, do szczytu, sam w sobie jest bardzo łatwy, zarówno pod względem orientacyjnym, jak i kondycyjnym, gdyż do pokonania są niespełna trzy kilometry i 210 metrów wzniesienia. Po niespełna godzinie od rozpoczęcia wędrówki byliśmy na szczycie Borówkowej (cz. Borůvková, 900 m n.p.m.), który swą nazwę wziął od łanów czarnych jagód, porastających zbocza.

Po osiągnięciu wierzchołka weszliśmy na wieżę widokową, skąd rozpościera się panorama, między innymi na: Masyw Śnieżnika, Góry Bystrzyckie, Góry Bardzkie, Góry Orlickie, Góry Sowie, czy też Wielki Jesionik. Dodatkowo bardzo dobrze widoczne są jeziora zaporowe na Nysie Kłodzkiej.

Nie ufaj miejscowym :)

Na parking postanowiliśmy wracać stroną czeską, początkowo szlakiem niebieskim, aby następnie, we wsi Travná, zmienić go na żółty. Pierwszy odcinek drogi jest zdecydowanie gorszy. Spowodowane jest to bardzo nierównym podłożem i podejściem, które trzeba pokonać. Przekonała się o tym pewna rodzina, która postanowiła pozostawić wózek dziecięcy na podejściu, przykrywszy go kocem, zabierając swoją pociechę na ręce. Po dotarciu do wsi, mieliśmy pójść wzdłuż drogi samochodowej, gdyż według mapy tak biegnie szlak. W małe zakłopotanie wprawiła nas napotkana miejscowa gospodyni, która stwierdziła, że „żadnego szlaku tu nie ma”. Na szczęście, byliśmy nieugięci pod tym względem, dzięki czemu szybo dotarliśmy z powrotem do Przełęczy Lądeckiej.

Galeria